Paleografía:
ICXITLAN
Grafía normalizada:
icxitlan
Traducción uno:
Aux pieds.
Traducción dos:
aux pieds.
Diccionario:
Wimmer
Contexto:icxitlân, locatif sur icxi-tl.
Aux pieds.
* à la forme possédée.
" nocxitlân ", à mes pieds.
" têicxitlân ", aux pieds de quelqu'un.
" îcxitlân tlîltic ", ses pattes sont noires.
Décrit un grèbe, âcihtli. Sah11,31.
" oncân in îcxitlân Huitzilopochtli ", au pied de la pyramide de Huitzilopochtli. Sah2,134 et Sah2,142.
En Sah2,135 on trouve " in ômpa îcxitlân Huitzilopochtli ".
" in ôahcito tlacxitlân, in îicxitlân Huitzilopochtli ", après qu'elle soit arrivée au pied de la pyramide de Huitzilopochtli - nachdem (Tocih) unten angekommen ist am Fuße (der Pyramide) Uitzilopochtli's. Sah 1927,176 = Sah2,121.
" tlacxitlân ", au bas, au pied, à la base d'une chose.
Cf. aussi tlacxitlân.
Fuente:
2004 Wimmer
Textos en Temoa
Auh ye yca ynic quinmocenpanahuili yn ixquichtin teotlaneltoquiliztica tlayyyohuiani martires. Ca nel oncan motlayyohuilti; yn itech yn canin atlayohuilizço can yn ytech yyolliatzin; yn huel quinanalquixti yntlahuel techichinatzalizyotl, totoneuhcayotl. Ynilnamicoca yn huel cenca quimotlaocolcuitiliaya yn san Bernardo, ynic quimìtalhuiaya: ¿Aquin onca yelchiquiuh, yyollo yn omache tepquiztia? ¿Aquin yn itozcatlan yn ìtic omache tetia, yn niman aocmo contlaocolcuitia? (¡Yyo tzopelica ahuiyaca tenantzine!). Yn nicylnamiqui yn choquiztli, yn tonehuiztli ticmiyyohuilti yn icxitlan cruz, yn ìquac ticmòtili yn motlaçomahuiztzopelicaconetzin ynic quimopaccaỳyohuiltia yz cenca huey yn àcan tlanqui yn huellacenpanahuia tlahuel tlaỳyohuiliztli yn huel tepipinauhti. ¿Catlèhuatl catca yn melcicihuiliztzin, yn monentlamachiliztzin yn iquac ticmottili yn moxillan
Y ya, de esta forma, supera a todos los fervorosos mártires. @+En el texto aparece una duplicación: la voz náhuatl e inmediatamente y como préstamo su equivalente en español.-@ Verdaderamente allá fue atormentado; cerca de donde está inamovible su glorioso cuerpo es donde está su venerada alma; le traspasó el sufrimiento, el dolor de la maldad de ellos. Su recuerdo conmovía mucho a san Bernardo, por eso le decía: ¿Quién tiene su pecho, su corazón inquebrantable? ¿Quién endurece aún más el interior de su garganta, y ya no entona el triste canto? (¡Ay! dulce, suave madre nuestra). Recuerdo el llanto, el dolor que padeciste a los pies de la cruz, cuando viste a tu amado y dulce hijo cómo soportaba pacientemente la carga aquí; es infinito el cruel sufrimiento de ser injuriado. ¿Cómo había sido tu suspiro, tu aflicción cuando viste la manera en que hicieron morir al fruto de tu vientre
