Paleografía:
yancuicän
Grafía normalizada:
yancuican
Traducción uno:
primera vez
Traducción dos:
primera vez
Diccionario:
Carochi
Contexto:PRIMERA VEZ
inic expa ye niquitta, ca ìquäc in yectel yancuicän amixpantzinco ninëcico = la tercera vez, que le vi, fue el otro dia, quando pareci delante de V. mercedes, la primera vez (5.2.6)
Yancuicän = la primera vez (5.2.9)
Inìquäc yancuicän ötzàtzic quänaca, ye yuhcuël huècauhtica niìtztoc = quando cantó el gallo la primera vez, ya auia buen rato, que yo estaua despierto (5.2.9)
àmo quin yancuicän noca timocayähua, cayeppa titlahuelïlöc = no es esta la primera vez, que me hazes tiros, muy de atras traes el ser ruin (5.2.9)
iniquäc yancuicän àcicò in Caxtiltëcà, huelquin mauhtiäya, quimïçahuiäya in Mëxìcà in tlequiquiztli = la primera vez, que llegaron los Españoles, espantauan mucho à los Mexicanos las armas de fuego (5.2.9)
Inìquäc yancuicän huïloac yancuic Mexico, quin ye yuh nimàtlacxiuhtia = la primera vez, que fueron al nueuo Mexico, deuia yo de tener hasta diez años (5.2.9)
Fuente:
1645 Carochi
Notas:
ä--
Textos en Temoa
Nican ompehua in cuicatl motenehua melahuac huexotzincayotl ic moquichitoaya in tlatoque huexotzinca manime catca Yexcan quiça inic tlatlamantitica teuccuicatl ahnoco quauhcuicatl xochicuicatl icnocuicatl Auh inic motzotzona huehuetl cencamatl mocauhtiuh auh yn occen camatl ipan huetzi yetetl ti Auh in huel ic ompehua ca centetl ti Auh inic mocuepa quinyquac yticpa huetzi y huehuetl çan mocemana in maitl auh quiniquac i ye inepantla occeppa itenco hualcholoa in huehuetl Tel yehuatl itech mottaz yn ima yn aquin cuicani quimati in iuh motzotzona Auh yancuican ye no ceppa ynin cuicatlcxxxi ychan Don Diego de Leon governador Azcapotzalco Yehuatl oquitzotzon in Don Francisco Placido ypan xihuitl ypan inezcalilitzin Totecuiyo Jesuchristo
Aquí empiezan los cantos que se dicen llanos, a la manera de Huexotzinco. Así se sentían varoniles los señores huexotzincas que allí estaban asentados.cxxxii En tres partes así salen, así distribuidos estos cantos, cantos señoriales o cantos de águilas, cantos floridos, cantos de privación. Y así se toca el atabal: cuando un cencámatl [una palabra o conjunto de palabras¿una estrofa?] va acabando, todavía sobre él caen tres ti [¿golpes?] y cuando empieza es un solo ti. Y así regresa, justo en el momento que golpea al huéhuetl [atabal], y luego, para volver, la mano se aparta del huéhuetl. Continúa ella y cuando hay tres [golpes] en el centro del atabal, pasa a tocar en su orilla.cxxxiii Pero sobre eso se han de observar las manos de un cantor que sepa cómo se tañe. La primera vez y también por una vez, este canto se entonó en la casa de don Diego de León, gobernador de Azcapotzalco. Lo tocó don Francisco Plácido, en el año de 1551, en la fiesta de la Resurrección de Nuestro Señor Jesucristo. ±